نويسنده وبلاگ راه 57 در جديدترين مطلب خود به يکي از تناقضات مدعيان ملي گرايي و وطن پرستي پرداخته است.
در اين مطلب آمده است:

- وقتي عرب ها به خليج فارس، خليج ع ر ب ي مي گويند، سر و صدايشان بلند مي شود و هر آنچه از دهنشان در مي آيد به آنان مي گويند.
اما وقتي بي بي سي در بخش هاي غيرفارسي اش، "خليج فارس" نمي گويد، عين خيالشان هم نيست!
- آنقدر ادعاي دلبستگي به پارسي و زبان پارسي را مي کنند که نه تنها اجازه نمي دهند از لغت هاي عربي رايج در فارسي استفاده کنيد، بلکه مي خواهند مجبورتان کند تا دعاها و قرآن را هم فارسي بخوانيد؛ اما خودشان تند و تند، واژه هاي انگليسي به کار مي برند!
- وقتي به آبادان، "عبادان" مي گويند؛ رگ گردنشان بيرون مي زند.
اما وقتي پان ترک ها به استان هاي آذربايجان ايران، "آذربايجان جنوبي" (اشاره به جنوب کشور آذربايجان) و "اشغالي" مي گويند و قصد جدا کردن آن را هم دارند، نه تنها ناراحت نمي شوند، بلکه از آن ها دفاع مي کنند!
بالاخره "جانم فداي ايران" که وزارت امورخارجه اسرائيل اختراع کند و اين ها تکرارش کنند، بهتر از اين نمي شود.